Cumhurbaþkanýna yazayým, dedim.

Hüsran yaþamaktan korkarak durdum.

Yine fare tutmaz uyuþuk kedim,

Ben kimim ki beyler dikkate alsýn?

Beþ yýlda ararlar geçerli pulsun,

Onlar birbirini korur sen çulsun,

O koskocaman son devletin baþý,

Çok makam sahibi halkýna þaþý,

Hareketlidir göz üstünde kaþý,

Yeþermeden hayal kökünü kýrdým,

Mezarým görecek çözülmez sýrdým,

Ahmak olduðumun farkýna vardým,

Elimden tutulma umudum boþmuþ,

Düþünmeden sözü söylemek yaþmýþ,

Ýçinden kýzarak sýrýtmak hoþmuþ,

Vazgeçtim beyleri rahatsýz etmem,

Pamukluk, yamukluk yolunda gitmem;

Kapýlarda kuyruk sallayýp yatmam,

Makam, mevki, þöhret istemez baþým;

Her zaman kalbime aktý gözyaþým,

El öpmeye uygun deðildir yaþým,

Zavallý Dursunî cýlýz bir kurdum.

 Dursun Yeþil –2009