Efsun
BEN...
Zamansız yürüyorum umursamaz yollarda,
Yavaş yavaş karanlığa dönüşüyorum aydınlık dünyalarda,
Engelsiz bir alanda ilerliyorum düşe kalka ,
Umudun kızıydım ben oysa..
Hal böyle olduğunda,
Bütün kainat acır bana kimi zaman,
Unutulurum sonra, bir türlü hatırlanamam,
ama yine de, yaşamaya devam ederim,
Mırıldanırım sihirli sözcükleri kulağına, usulca..
''Gel bana, yavaşça...''
SEN...
Ritmini tuttur saklı beklentilerin,
Dudaklarından dökülen yalanların yerini, doğrular alsın,
Bırak bir kerecik de,
Geçmiş geçmişte kalsın...
''Kalbin özgür bırakılsın...''
YENİ BEN VE ASIL SEN/BİRLEŞİM KÜMEMİZ
Her şey anlamını yeniden kazandı şimdi,
Aşkımız yüceldi!
Hatırlayamadığın olmaktan çıktım artık,
Unutamadığın oldum kalbinde,
Sihrini yitiren ''seni seviyorum'' büyüsüne kavuştu bizimle birlikte,
Yalanı, ihaneti ve talihsiz ayrılıkları sldik yeryüzünden
ve gönlümüzden..
Derinlerde bir yerde bunların olacağını biliyordum zaten.
Neden mi sevdiğim?
Çünkü ben, umudun ta kendisiyim!
(
Efsun başlıklı yazı
zeyneb-beygo tarafından
16.08.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
