Öksüz yetim çocuklar, imrenerek bakarken,
Haram oldu yediğim, zevkini alamadım.
Yağmurların altında ,yıldırımlar çakarken,
Ben konforlu evimde, huzurlu olamadım.

Kimsesizdi yavrular ,ölmüştü anneleri,
Sel bastı köylerini, yıkıldı haneleri,
Aç perişan kaldılar,  bitti ianeleri
Ağlayarak sarıldım,kendimi alamadım.

Bir tarafta lüks hayat, duyarsız insanımız,
Kimseyi düşünmeyiz, hiç yoktur ihsanımız.
Vermeyiz zerresini,olsa da imkanımız.
Nereden kazanırlar,bir türlü bulamadım

Hele bir bakın şöyle,dengesi bozuk dünya.
Fakirin sofrası boş, gönlünde güzel hülya.
Güvenme zenginliğe,bir anda olur rüya,
Bunları düşünmekten,uykuya dalamadım.

Parasıyla övünür, çevresini unutur.
Zevke sefaya dalar, kendini avutur.
Sevgi çiçeklerinin, her birini kurutur.
Böylesi insanlarla, asla dost olamadım.


Ülkü Ahıska 23.Ağustos.2010
( Öksüz Yetim Çocuklar başlıklı yazı Ülkü AHISKA tarafından 23.08.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu