Online Üye
Online Ziyaretçi
"İlahi Havaril
Sen söyledin değil mi yerimi
Yoksa nereden bilsinlerdi
Bir meczup hangi âlemde saklardı kalbini.
Saçlarımdan yakaladılar işte
Uzun sulara attılar beni
Mezarından çıkar diye
Harfsiz kitaplara kapattılar."
Zelal
Sana bu mektubu, ikinci bir zamandan
Mavi bir berzah aralığından yazıyorum.
Hatırla ki
Gözlerimden vurmuştun beni bir zeval vakti
Irmağından bir yudum su
Çerağından bir nebze ateş
Ve bir avuç toprak çalmıştım dağlarından
Sanıyordum ki efsunluydum, yanmazdı ellerim
Sanıyordum ki
Kirpiklerindeki sırattan
Gözlerindeki cehenneme düşmeden geçerim
Aynalardan suretimi siler
Seni sırların
Seni muhayyilemin ufkunu çizen
Sınırların ardından seyrederim.
Ateş içmekti bu biliyorum ,
Azap denizini duasız geçmekti
Perdesizdim çünkü libassız yalın bir aşk...
Görseydin,
Hüznüme bir kapı aralayıp
Yüzümü bir kez görseydin
Parçalanırdı tüm hicabı acziyetimin
Utanırdım, ridasızdım
Derindi yansıdığım sular, korkardım.
Ateşe atılan bir kitabın
Son sahifesiyim şimdi yalnızlığımın bir ucunda
Silinmek üzere yazılarım
Sana, yoksunluğumun en ücra mecraından gelip
Sözlerimin ardına saklanan mülteci bir sancıyla
Ve bu yürek yangınından geriye kalan
O, en son satırlarla sesleniyorum Zelal .
Sesimi izansız bir öfkeye hapsettiğini, dinlemeyeceğini
Bu ilticanın bedelini
Bana, o duvarları konuşturan suskunluğunla
Ödeteceğini bile bile sesleniyorum.
Senden sevmeni istemediğim gibi
Mukadderat bu
Sevdiğim için affetmeni de beklemiyorum.
Say ki uzaklarda bir ırmaktım denizini özleyen
Toprağımı bırakıp avucuna aktım
Say ki inşiraha susayan dua ,
Azabı unutan günahtım
Korkumu nisyanda bıraktım.
Affetme Zelal
Seni aşkla, aşkı seninle aldattım, affetme sakın.
Yazarın
Sonraki Yazısı