YARALI BÝLÝNCÝN GÖZYAÞLARI

M.NÝHAT MALKOÇ

Uykulara gömdüm gözyaþlarýmý... Gecenin kepçe kulaklarýna fýsýldadým en gizli sýrlarýmý... Umutlarýn yalçýn kayalýklarýnda kanattým yaralý bilincimi… Göklerden boþalan yaðmurlar gönül heybemde sakladýðým hatýralarýmý azgýn seline katýp götürdü. Yol yolcuya, yolcu yola küstü. Hedefe kilitlenen adýmlar düþ kramplarýyla öylece kalakaldýlar. Ölüme giden ince ve kývrýmlý yollarda kýlavuzunu kaybeden yolcu misali, sýrat köprüsünün ayaklarýna yapýþtýysak da kaydý ayaklarýmýz sabun köpüðü gibi kaygan mermer taþlarýndan.

‘Yolcu yolunda gerek’ deyip düþtük yollara. Yol yolcuya küserse yollar uzadýkça uzar, gidiþler mahzun olur. Beyhude yere tutunur adýmlar. Cevaplar kaçar sorularýn kapsama alanýndan. Akýl ve irade yangýn yerine dönüþür. Ayaklar bir kez tökezlemeye dursun uçurumlarýn eteklerinde; yerçekiminin aðýrlýðýnda hafif bir kuþkanadý gibi salýnýrsýnýz topraðýn göðsünde. Korkular açýlara kol kanat gerer. Biten bir öykünün umarsýz kahramaný gibi açýk denizlere ve acýlara yelken açar gönül gemisinin rotasýný kaybeden acemi kaptan...

Bilinen yanlarýmýz bilinmeyen yanlarýmýza yenilir hatýralarýn ebemkuþaðýnýn altýnda. Þeytan üçgeninin iç açýlarýnýn toplamý 180 derece eder mi sandýn? Þeytanýn etki kuþaðýndan kurtulmadýkça gönüllerdeki huzur ve emniyet, temennilerden öteye gitmez elbette. Kimliðini iblisin kirli teknesinde yoðuranlar, hamuruna ateþ katarlar su yerine. O ateþ yakar bir ömrü… Cam kýrýklarýnda dolaþýp da kandan azade olmayý bekleyenlerin düþünceleri kan denizlerinde görünmez olur. Dilekler yüreklere düþtüðünde bileklerin gücüne galebe çalarlar. Ýçimize atýðýmýz her ukde gönül sularýmýzý taþýrmak için fazladan bir damla hükmündedir.

Sevgide geç kalanlarýn bütün mazeretleri geçersiz sayýlýr. Aþkýn gözyaþlarýnda arýnmayanlarýn tövbesi kabul olur mu? Gözden akan bir sýcak damlacýk gökten akan binlerce damlaya bedeldir elbet. Bir damla sýcak gözyaþý boðar bütün kirli nazarlarý. O bir damla ki okyanuslarý taþýran son iri damla hükmündedir. Gönlün barajlarý, yaþlarla dolarsa o þiddetli suyu hangi baraj kapýsý tutabilir ki!... Kýrýlgan bakýþlarýn aðýrlýðýný hangi gönül taþýyabilir? Yürek kalelerini güçlü müfrezelerle korusanýz da bir aþk lafzý bütün kapýlarý ardýna kadar açmaya muktedirdir. Aþk anaforunda kimler rotasýný kaybetmiþ bir gülüþe kayýtsýz kalabilir?

Geç kalanlar, sevda treninin son vagonuna eriþseler þükür secdesine dururlar. Hiçbir mazeret aþkta geç kalmýþlýðýn acýsýný küllendirmeye yetmeyecektir. Karanlýðýn boþluðunda gözlerimizi kapatarak o zulmeti yok edemeyeceðimiz gibi “miþ gibi” yaparak sevgisizlik bulutlarýný deðiþtiremezsiniz. Hayatýn ýþýða açýlan kapýlarý olan gözler acý gerçeklerden uzak durmaya çalýþsa da yürek menziline düþen acý hissiyat gözleri yalancý çýkarýr. Ten arzularýna prangalar vuranlar, hakikatin sert kayalarýna çarparak baþýný gözünü kýrýp parçalarlar. Bir bakýþýn nelere bedel olduðunu bilmeden sevda yollarýna düþenler gün ortasýnda þehrin iþlek caddelerinde bile kaybolurlar. Kendi içinde kaybolan bir daha bulunmaz kolayca.

Aþktýr þehvetin kollarýna destursuzca kelepçeler takan… Sevgisizlik anýtlarýnýn mermer taþlarýnýn gölgesinde ten arzularýný titreten, yürek yüzünü güldüren, hüzün gözyaþlarýna set çeken bir tatlý gülüþ ve öpüþtür. Ayrýlýk hocasý bize neler öðretir kalplerin hicrete karar verdiði demlerde. Bir derin bakýþýn nelere bedel olduðunu, sermayesi gönül olmayanlar nerden bilebilsin ki? Kim demiþ aþkýn zaman hududu kelebeðim ömrü kadardýr. Bir mum alevinin titremesi bile kalpteki aþk titreþimini galeyana getirmeye muktedirdir.

Aþklar hep berabere biten müsabakalar gibidir. Yüksek ihtiraslar bile durulur sevda iklimlerinde. Sevdalar ayrýlýklarýn örsünde dövüldükçe daha bir güçlenirler, direniþ mukavemetleri o derece artar besbelli. Kavuþmalar yürek baðlarýný gevþetir kanýmca. Acý ve gözyaþý sunan aþklar en akil bir öðretmenden daha çok þey öðretirler bize. Onlarýn rahle-i tedrisatýndan geçerek yangýnlarda diri kalmayý öðreniriz. Tazelik güzelliði, güzellik tazeliði besler. Doyumsuz arzularýn bataðýnda çýrpýnanlar, düþmanýn insafýna güvenenler kadar irade fakirleridir. Oysa sevgi ve aþk, bizi hayata baðlayan hücrelerin yenilenmesidir.