Eskitilen hayatın belasına
Baş ağrısına nane limon sunuyorum
Ruh fırtınası ilk dizginlerde
Yorulan hayatın belasına
Karışmıyorum izlemektir derdim
Fark edilmeden yaşını aşmışım
Kötü anman normal ad takıntısını
Onları belaya sürgün ediyorum
Belası hayatın sessizliğinde yan
Tutkunu değilim hayatın
Belaları seviyorum benden
Eksilttikleri yarı buçuk olsa da
Derinden inceden vede canını
Yakan güneşlerle sıvıyorum
En halsiz yerinden açık kapı
Arıyorum
Yok, hayatın belası karşılıyor beni
Tutamadığım ne var ki
Tutunmadığımdan başlamam gerek
Eksiltilen hayatın yeniden doğuyor
Son dirilen insan evladı olsam
Kabul edilir miyim?
Direniş yok kabul edilmeyen ben olayım
Kabul edilmeyen hayat olsun
Eksiltilen hayatı belasına...
Çelik çomak oynar hayatın son rüyası
Eksiltilen hayatın belası.
İbrahim kandamar
24.09.2010