Ağlıyorsun.

Sen ey salkım söğüt sen.

Hani tarak işlemezdi,

yeşile boyanmıştı senin saçların.

Döküyorsun, birer, birer şimdi,

kırıldı mı,  o elin kolun

çıtkırıldım dalların.

 

Ne oldu o gölge yapan saçlarına.

Dökülmekte tek, tek yerlere.

Kele dönmüş, nazlı başın.

Alış, salkım söğüt alış,

Alışmalısın, kimsesizliğe ıssızlığa.

Vakit, hazan,

önümüz desen kış,

Ben alıştım sen de alış yalnızlığa.

 

 

 

 

 

( Salkım Söğüt başlıklı yazı Ahmet Yüksel tarafından 25.09.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu