Sevilen gönülde hiç yaþlanmýyor.

Karun’un serveti önüne konan,

Olsa da, doyumsuz hiç aþlanmýyor.

Dalýma ilk konan nadide kuþum,

Seninle renklenir her gece düþüm,

Uyanýnca baþlar hep soðuk duþum,

Koruma altýnda hiç haþlanmýyor.

Titresem de mevsim yaz aylarýnda,

Onun hali gezer at taylarýnda,

Hayal gemim arar göl koylarýnda,

Gönlümün sultaný hiç dýþlanmýyor.

Gönül deresinden çok su geçer de,

Her an boþ bardaktan bade içer de,

Boþ cepten ak akçe alýp saçar da,

Kalbimin fatihi hiç boþlanmýyor.

Ýlk günkü halinde hýrçýn olsa da,

Ben parçalandýkça içten gülse de,

Vakitli vakitsiz kapý çalsa da,

Ýstemem uçmasýn hiç kiþlenmiyor.

Kafes eskise de genç gönül kuþu,

Anýsýyla gelir beynime huþu,

Dursunî unutsa görecek tuþu,

Genç kalan bülbülüm hiç taþlanmýyor.

Dursun Yeþil –2008