Her sabah hayallerimi sitilledim ,
Balkon çiçeklerinin yerine
Sabah ezanından sonra dualar okudum
Üzerlerine,
Rüzgar saçlarımda,
heyecan tıka basa içimde,
Savaşıp yenecektim zulümü,hayat dedim,
geliyorum bekle!
Ne yollar usandırdı ne de,
büken oldu bileğimi.
Gel gör ki ,kör bıçaklı sevdiklerim,
Budadılar uzayan her dalımı,döktüler şebnemlerini,
değmedi hiç başım göğe,
Gidiyorum şimdi sadece,
Yanlızlığım ve sırdaş gecelerimle.
O kadar boşum ki,
içim kapkara bir mahsen gibi,
Bir ucundan bir ucuna ,bir alem daha kurulur belki,
Kör ışıklı isli bir lamba rask edince duvarlarda ara ,sıra
Atılır önüne dostlar için bir kaç tahta sandalye,
Yetmezse ışığım karanlık yüzlerine..
.Gelirler o an devleşen gölgeleriyle üstüme,üstüme,
Ak düşer sadakatin saçına
Erir merhamet buz gibi ,yandıkça yüreğim
Bilmez dostlarım hala..
Paranın hükmü bu kadar işte..
Ümit SEYHAN
(
Mahsende Ki Dostlarım başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
5.10.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
