Öðrencilerimizin aileden göremediði ilgiyi, sevgiyi ve þefkati bizden beklediðini unutmayalým. Öðrencimiz bizim dikkatimizi çekmek için olumsuz davranýþlara yönelebilir. Onlara karþý içten, samimi bir þekilde gülümsememiz, sýcak bir bakýþýmýz, hal ve hatýr sormamýz onu kazanmamýz için yetebilir. Herhalde bunlar bir öðretmen için zor olmasa gerek.

Ýnsanlarýn birbirlerine güven duymasý çok önemlidir. Bu duygu kalpten kalbe geçer. Sözle, yalvarmakla güven oluþmaz, ancak güzel davranýþlarýmýz güven saðlar. Birbirimizi anlamamýz gerekir. Ýletiþimsizlik insaný rahatsýz eder, anlamak ve anlaþýlmak huzur ve mutluluk verir. Anlaþýlmamak ruhu karartýr, þüphe ve tedirginlik uyandýrýr. Ýnsanlar birbirlerine yardým ederse, paylaþmayý bilirse, sadece kendini deðil, baþkalarýný da düþünürse hayatý dolu dolu yaþar. Ýyilik yapan iyilik bulur. Dostluk eken dostluk bulur, kin eken kin bulur.

Baþarýsýzlýk sadece öðrencinin yetersizliðinden, dersin zor olduðundan, öðretmenin iyi anlatamadýðýndan kaynaklanmaz. Anlatma ve anlama yönteminden de kaynaklanýr. Baþaramadýðýmýz zaman üzülmek bize hiçbir þey kazandýrmaz. Üzülmek yerine yaptýklarýmýzla sevinmeyi öðrensek herhalde çok daha mutlu oluruz. Bazý öðretmenler öðrencilerini bazý anne-babalar da çocuklarýný çok sevdikleri halde, bazý geleneklerin etkisi altýnda kalarak sevgilerini gizli tutup pek göstermezler. Yani sevgi konusunda cimridirler.

Gerek öðretmenlerimizin gerek anne ve babamýzýn bir tek davranýþýyla onlarý deðerlendirmemiz doðru olmaz. Öðretmenimizin, anne-babamýzýn psikolojisi her zaman ayný deðildir. Öðretmenler, anne-babalar bazen de sevgisini nasýl göstereceðini bilemez. Onlar da çevreden etkilenmektedir, görüp duyduklarý, gördükleri olumsuzluklardan çekinerek çocuklarý korumak için aþýrý bir titizlik gösterirler. Hiçbir öðretmen ve anne-baba çocuðun kötü olmasýný istemez. Ancak çocuða iyilik yapayým derken, istemeden kötülüðüne sebep te olabilir.
Çocuklar bizim çiçeklerimizdir. Tüm dünyayý çiçeklerden oluþan bir bahçeye çevirmeye ne dersiniz? Öðretmen olarak her çiçeði kendi renginde açan bir çiçek olarak görüp ona göre davranmalýyýz. Öðrencilerin bazýlarý bilgiyi bilgi olduðu için deðil, öðretmen tarafýndan takdir edilmek, öðretmenin gözüne girmek, ondan aferin almak için iyi öðrenci olmaya çalýþýr. Öðretmen çocuklarýn gözlerinde gördüðü ýþýltýya bir þeyi anladýklarýnda yüzlerindeki ifadeye önem vermelidir. Onlarý desteklemeli, cesaretlendirmelidir.

Öðretmen meslektaþlarýna öðretmenliðin önemini anlamalarýný ve öðrencilerini geliþtirmek için kendilerini öðrencilerine adamalarýný istemelidir. Öðretmen okyanus gibi tüm çocuklarý içine alabilecek bitmez tükenmez bir sevgi kaynaðýna sahip olmalýdýr. Öðretmen sorumluluk duygusu geliþmiþ bir kiþiliktir. Mesleðinden, öðrencisinden, hayat þartlarýndan, zorluklardan þikâyet etmek yerine, yapacaðý þeylere karar verip, onlarý uygulamak zorundadýr.

Herkes sorumluluðu birbirinin üzerine atýyor. Üniversite hocasý öðrencinin sorunlarýnýn kaynaðýný lisedeki eðitime, lise öðretmeni ilköðretimdeki eðitim eksikliðine, ilköðretim öðretmeni de aileyi sorumlu tutuyor. Aile de bütün suçun sistemde olduðunu söyleyerek, herkes topu birbirine atarak sorumluluktan kaçýyorlar. Sorumlulukla özgürlük beraber gitmelidir. Özgürlüðün olmadýðý yerde sorumluluk, sorumluluðun olmadýðý yerde özgürlükte olmaz. Öðrencilere kendi düþüncelerini söyleme ve uygulama þansý tanýnmazsa, öðrenciler geliþemez.

Nobel ödüllü fizyoloji profesörü VERNON baþarýsýnýn altýndaki sebebi þöyle açýklýyor. “Baþkalarýnýn sormadýðý sorularý sordum ve sormaya devam ettim, öðrenciliðimde herkesin annesi çocuðuna, öðretmenin sorusuna iyi cevap verebildin mi? diye sorarken annem bana; “Bugün öðretmenine iyi bir soru sorabildin mi?” derdi diyor. En iyi öðrenme yolunun soru sormaktan geçtiðini unutmayalým.