Akşam Sefaları
Bir akşam sefası önünde söz vermiştin
Ayrılık yok diye
Vedalarının arkası kesilmemişti oysa
Her gidişinin adı "Bu son" du
Nihayet sonu yaşamıştık
Yırtık sesli bir tren düdüğünde
Yağmur yağıyordu çise çise
Önümü göremiyordum
Gözlerimin acı neminde
Ve sen gidiyordun bu şehirden
Adını hiç bilmek istemediğim bir yere
Gökyüzünde tur atıyordu
Canhıraş sesli kuşlar
İçimde bir şeyler ölüyordu
Önce sık aramıştın
Özlemle öperdin her telefonda
Sonra işler bahanen olmuştu
Her gün birşeyler kopmuştu içinden
Anlıyordum
Bitmişti o büyük sevdan
Bu son buluşmamız sevgilim
Sana ilk ve son gelişim
İlk defa ellerinde üşürken ellerim
Gözlerini görmeliydi gözlerim
Yaşayan son aşk kırıntılarını alıp saklamalı
Seni bir su gibi içmeliydi yüreğim
Şimdi;
Elveda büyük aşkım
Geç kaldım
Ben de gitmeliyim
//Adı ayrılıktı bunun.Anlamıştım.İlk gözlerini gözlerimden sakladığında.Sımsıkı sarılmamıştın bu defa.Benim için en doğrusunun bu olduğuna sen karar vermiştin.Hiç sormadan bana.Benim doğrum ise seni hesapsızca sevmekti sevgilim.Evet bu istasyonda ayrıldık.Şimdi önünde söz verdiğin akşam sefaları küs bana...//
(
Akşam Sefaları başlıklı yazı
sevval-beyaz tarafından
15.10.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
