Son Perde
Açamıyorum işte gözlerimi
Dünya karanlık bir izbe
Ayaklarım yorgun
Ellerim üşümüş
Düşlerim mezattaki
Bir çingene çiçeği
Her akşam bu yoldan geçsem de
Tarifi yalnızlık olan
Sokaktaki tek ev benim
Neden bu ceza kesildi bilmem
Şehrinde sürgün düşlerim
Tüyleri dökük bir kediye
Süt veriyor her sabah
Ellerinden soyutlu ellerim
Bir köşe başı kahvesinden
Yıkık dökük çıkışım
Hep senin dönüşünü kollar
Ne kadar saklansam da
Duvar diplerinde ot gibi
Uzanır sana yollar
Ş.Beyazoğlu
//Satılık aşklar kadardı sence mutluluk.Oynadığın her oyunu önce sen yazardın.Sanırdın ki zarları hep büyük atacaksın.Düşeş değildi halbuki hayat.Ne yazık ki,kader denen oyunu oynarken bunu anladın.Şİmdi bu senaryoda figüran bile değilsin.Ben ise halâ aynı sahnede,son perdede ve hep başroldeyim.//
(
Son Perde başlıklı yazı
sevval-beyaz tarafından
18.10.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
