Sihirli bir mutluluk avuclarımda..Bedenım,yanlızlıklar senfonısınde başrol oynuyor..Sakin,suskun olmasına ragmen karamsar..Avuclarıma düşen mutlulugumla başbaşa bırakmak istiyoru ruhumu..Uzaktan bir ışık gelıveriyor gözlerime ve sanki beni bekliyor tüm sevecenligiyle..Kafamı kaldırıp gökyüzüne bakıyorum..Her yanım kapkaranlık ve sadece karşımda kocaman bi ışık..Beynim durmus halde ışıga dogru yöneliyorum..
Gözlerim tavana dikili,yatagımdayım..Bu sabah birşeyler var bende..Kımıldamaya bile eriniyorum..Öylece bakıyorum tavana..Dışardaki gürültü evimdeki sessizligimle birleşip bir çıglık gibi kulaklarıma geliyor..Başım kaldırmıyor bu sesi..Hala gördügüm ruyanın etkisindeyim..Ne kadarda mutluydu benligim..Ruhum daralıyor birden..Elim,ayagım titriyor..Sanki duvarlar üstüme çökecek gibi..Bu sabah yaşamaktan nefret ediyorum!..
Güne nasıl başlarsan öyle devam edersin derler ve ben,bugun hayattan hiç tad almıyorum..Dışarıya atıyorum kendımı..Tanıdık,tanımadık kim varsa onlara sığınmam lazım.Ellerim cebimde ruyamdakı mutlulugumu bulmaya çalışıyorum.Nefes alıyorum..Hava çok güzel lakin güneş bana hitap etmiyor..Şöyle güzel bir yagmur yağsaydı diyorum kendı kendıme ve o an gözlerim faltaşı gibi açılıyor..Durup birdaha bakıyorum..birdaha,birdaha..evet,evet o!.Tam karşımda.Çocuk parkının önünde oturuyor ve bir cocuga vermiş tüm dikkatini..Oldugum yere çöküveriyorum.Hiç degişmemiş..Simsiyah saçları yıllara meydan okuyor,yüzü buruşmuş ama o her haliyle hala çok güzel..Yanına varsam..Merhaba desem?..Hayır.Hayır,bunu yapmamalıyım..Ne kendıme,ne ona bunu yapmamalıyım..Yanlızlıgımı seçen bendim..Onu bırakıp giden,bendim...
Kendımı birden onun yanında buldum..Leyla diyorum..Yüzüme bakıyor aval aval..Leyla benım diyorum..Sesini bile çıkarmıyor..Leyla nasıl tanımazsın beni?diyorum,gözleriyle bana küfrediyor..Leyla konus benımle nolur diyorum.leyla yine susuyor..Kollarından tutup ayaga kaldırıyorum leylam diyorum.Saçları bahtından da siyah olan leylam..Beni affet nolur diyorum..Yüzüme bakıyor..Gülümsüyor..
Birden kendıme geldim tokat yemiş gibiydim..Kafamı çevirdim leyla yerınde yoktu..O an gökyüzüne baktım..öylece sustum ve içimden fuzulinin mısrasını tekrarladım defalarca..
                '' Can verme gam-ı aşka ki aşk afet-i cândır,
                   Aşk afet-i cân olduğu meşhŭr-i cihândır.. "
 
( Şizofrankoli başlıklı yazı esin-gundoga tarafından 1.11.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu