Dudaklarımı ısırıyordum ıstırabımdan
Ne saçma!
Esmer harfler zerk ediyorum damarıma
Bedbaht şiirlerimi içip zehirliyorum belleğimi
Unutma tozuyla yıkıyorum gözlerimi
Basiretim bağlanmadı henüz,
Şuursuzlukta misafir kalmayacağım!
Sancıların külfetinden kurtarmalıyım yakamı paçamı
Dalgakıran taşlarda zülüm beğeniyorum yüreğimi ezmeye
Çorak iklimlerin kaygısına ne lüzum var
Zihnimin küsuratlı oyunlarına iğne batırdım
Küs suratlı tutkumu toprağa gömdüm
Yetmiyor, daha fazla canımı acıtmalıyım ve yakmalıyım
Kendim ettim, kendim buldum demeliyim
Yaratmaya çabaladığım efsane, kızılyara farkındayım
Gama bulanmış ruhumu gün yüzüne çıkarmanın kıvancındayım
Yanıtı gelmeyecek soru işaretleriymiş aklımı kurcalayan
Meğer beyaz maskeymiş, müzikal sahnede kurgulanan
Bir fiske daha ah koymam dilime, aksi halde kusacağım
Öfkeye yenik düşmemek için kurşun sıkıyorum devasız siluete
Terk ediyorum o yaşayamadığım adı her neyse
Ve ey sabahlar aydınlığa gebe kalmayın,
Nöbetçi sevgili değilim!
Fuzuli hevese uyanmayacağım..
Nazlı TOLUN