Online Üye
Online Ziyaretçi
Gülüşlerimin dudakları bükülüydü hep. Zamanım hep dün. Kanarken yüreğim, bir üveyik boğulmuştu gözyaşlarıyla. Avazı çıktığı kadar ah, kanatlarının sessizliğiyle beraber düşler armonisiydi. Hadi doğrul ve bak. Biraz da büyü. Yarınlar kuş sesleri ve ölüm. Ağlarsan şayet, dik bulsunlar seni. Hadi topla saçlarını, isyan et. Bul beni. Esareti yıldızlardan çalıp, güneşe sat ürkekliğinle.
Oysa ne çok sevdim seni. Yedi bayram zemheri ayı ağlatırken anamı, su gibi aziz bildim ismini. Dilim lal, gönlüm harab, içim zay oldu da, aşkına bir leke düşürmedim. Şimdi ketum yağmurlar yıkıyor bedenimi. El sürmüyor merhemler isyanıma. Sevdim seni. Ne çok sevdim. Ölçtüm… Mesafesiz sevdim seni. Ben sen değilsem söyle. Kimin beniyim. Topla yüreğimi. Ateş düştü içime. Ciğerimle yak beni…
Toplasan bir adımlık yol etmez kırgınlığım. Usandım. Utandım yarından. Oysa ne günahkarlıkmış bu, sevmek çanak tutuyor isyanlarıma. Seni seviyorum…
Yazarın
Sonraki Yazısı