YORULDUM!

Ne Musa asasýný götürmüþ,

Ne Ýsa çarmýhýný sökebilmiþ;

Bizi bizden önce belirleyen öyle bir kudret ki

Her þeyi düzenlemiþ.

Hasta olan insanlýk

Ruhunu, karanlýk bir mazide kirletmiþ,

Kan göllerinde boðmuþ merhameti,

Kanlý gömlekler giymiþ;

Genç bedenlerin siperinde

Her sokak çýkmaza gitmiþ,

Vurmuþlar bebeleri yýkmýþlar mabetleri,

Ýþte o zaman þaþmýþ dünya,

Yeþili kurumuþ, matem çiçekleri açmýþ

Kýraç topraklarda;

Din adýna dinsiz, millet adýna milliyetsiz

Ölüm ordularý yürümüþ insanlýðýn üzerine,

Çocuk rüyalarý kâbusa dönmüþ.

Kader mi, keder mi bilinmez,

Bir meçhulün tutuklusu günahsýzlar olmuþ;

Yýlan dolanmýþ yalan dillere,

Derisi parlak, ederi çok,

Pek çok alýcýsý çýkmýþ, yeri baþköþe;

Kanunlar, kanunsuzlar,

Soylular, soysuzlar, soysunlar?

Bir deri, bir kemik insanlýk, kan kokmuþ elleri,

Ölüm, masum bedenlerine saklanmýþ,

Ýtiraz ediyor, ‘bende masumum!’

‘Açlýk, tokluk, tükeniyor nefesim,’

‘Ey Yaratýlmýþlarýn Yarataný’

‘YORULDUM, YORULDUM!’

Þ.AYDOÐAN ( GÜLCENAZ )