keskin bakışlı mavi gözlü,
yüzünden hiç tebessüm gitmezdi,
susarken bile ,özgürlüğüne ne kadar
susadığını anlıyorduk…
bana döndü heyecanlanmıştım birden
“bak deniz dedi; bizler
hak ve özgürlüklerimizin davasında ısrarlıyız,
hakça eğitim, herkese okuma özgürlüğü
emekçinin hakkını veren bir düzen istiyoruz”
o konuşurken
adeta kendimi yeniden keşfediyordum
meğer bildiğimi sandığım, ne çok bilmediğim varmış…
bir ara elimi tuttu, titremeye başlamıştım
sanrım militanca bir aşka tutulmuştum
gökyüzüne baktığımda ,bunu daha iyi anlıyordum
her yanım maviye bürünmüştü
denizin gözleri sarmıştı tüm dünyamı…
benim utangaçlığımı görmüş,
fark etmiş ama bana fark ettirmiyordu
dönerek,
“utanmak mahcubiyetinden olsun
bu ülkede o kadar çok utanmaz var ki
halkının sırtından geçinen”
diye beni yatıştırdı..
denize olan duygularım vatan sevgisi kadar kutsaldı
içimize kattıkça, taşıdıkça,
çoğalıyor bir şarkı gibi dolanıyorduk , dilden dile
sanki düşüncelerimi okumuş
“bunlar gökte çığlıktır, adı olmayan
yerde ise eylem” dediğini duydum
eve gidince uyumaya çalıştım
o gece iki mutluluğu birden ,gönlüme sığdırmaya çalıştım