Online Üye
Online Ziyaretçi
ANILARLA YILBAŞI
Yılbaşı gecesiydi
Saat sekize on kala
Son yolculuğa çıktı
Gecede hayat sustu
Kadın kıpırdayamıyordu
Ölüm müydü bu yaşanan
Az evvel nefes alıyordu
Tüyler ürpertici duyguydu
Ağlasa, konuşsa, bakıyordu
Yanına gitti, göğsünü dinledi
Son tiktik sesleri, yavaşladı
Ve sustu, atmıyordu,
Gözleri tavana bakıyordu
Eliyle gözlerini kapadı
Baktı, nafile, kapanmıyordu
Doymamış, doyamamıştı hayata,
Yenilmişti zalim hastalığa
Kadın usulca elini tuttu
Adamın alyansını çıkardı
Baktı, taktı parmağına
Yerde terlikleri duruyordu
Dokunamadı
Derin bir sessizlik vardı
Uğulduyordu kulakları
Rüya mıydı yoksa yaşadıkları
Yok, yok, başka bir evrendeydi
Yaşanmamalıydı bunlar
Çaresizdi, biçareydi, öksüzdü
Adam sessizce gitti
Ardından dört yetim bıraktı
Üç yavrusu ve biçare eşi.
SERAP ATAY
11-11-2010