Sevgi…
Kutsî bir aşk
İçli bir sesleniş
Sevgiliye yöneliştir
Sevgi…
Aşk senfonisiyle coşan
Bir rahmet çağlayanı
Seherde gözdeki nem
Gönüle damlayan şebnemdir
Sevgi…
Her şeyin temeli
Varlığın tek sermayesi
Yüreklerin en güzel süsü
Mutluluk azığının özüdür
Nefret kaktüslerini yolmak
Muhabbet okulunu bulmak
Canana teslim olmaktır
Sevgi…
Aşk bahçesinde körpe bir fidan
Gülistanda açan nazlı bir çiçek
Ruhlara doğan bir eş
Kalbi ısıtan bir güneştir
Sevgi…
Mana verir
Sonsuzluğa kapı açar
Damla iken derya
Hiç iken gerçek
Fâni iken bâki
Parça iken bütün
Gizemli bir yansıma
Ölü iken diri olmak
Mutlulukla gönüllere dolmaktır
Sevgi…
Hayatın mihenk taşı
Kozasında saklı tohumdur
Gönüller sevgi ile yeşerir
Bakırlar altın olur
Dertler şifa bulur
Tortular saflaşır
Siyahlar aklaşır
Canlar yaklaşır
Ölüler dirilir
Gönüllere girilir
Sevgi…
Yaratılışın sırrı
Hayata bağlayan zincir
Yücelten bir merdivendir
Aydınlıkta kök salar
Işığın gölgesinde yeşerir
Tanıma çizgisini gösteren rehber
Ruhların mayalanmasıdır
Sevgi…
Ruhun elçisidir
Yağmur olup yağmak
Gözyaşı olup akmak
Gönül gözüyle bakmak
Yaprak olup sararmak
Rüzgârın önünde
Gazel olup savrulmaktır
Sevgi…
Gönül kapısının anahtarı
Sonsuzluğun şifresi
Acılar içinde lezzeti
Elem içinde mutluluğu bulmaktır
Ömür kâsesine
Şifalı bir damla koyup
Mahrum gönüllerle olmaktır
Geliniz gönlümüzün kapılarını
Tüm renklere açalım
Yol göstericimiz sevgi olsun
Sevgi çiçeklerini
Gönül bahçemize ekelim
Sevgisiz kalmayalım
Baharda solmayalım
Sevgi ışığın yansın…
Görenler Mecnun sansın…
Yürekler aşka kansın…
11.10.2008