Sahra-2
’Ah Sahra umudunu rüzgar çalmış kadın’
-UMUT-
Ah Sahra, gözyaşları gülü kurutmuş kadın
Nerelerden geldin sen, nereye gidiyorsun?
Yüreğine çöl düşüp aşkı unutmuş kadın
Nerelerde tükenip nerede bitiyorsun?
İnsanlardan uzakta çekilirsin kuytuya
Dudağını ısırıp ağlıyorsun kendince
Masal diyarlarında dalınca bir uykuya
Hayalini umuda bağlıyorsun kendince
Gecenin sükûtunu masum gözlerin bozar
Dualar birer birer yükselir avucundan
Bulutlara değince dağılırmış birden kar
Tomurcuklar dökülür gözlerinin ucundan
Alevler söndüğünde yerde toplanmış küller
Bir fırtına çıkınca savrulurmuş ansızın
Mevsimsiz açarmış hep baharı veren güller
Zamanı unutturmuş yüreğindeki sızın
Bulutların gözünden dökülürken ayrılık
Kuruluktan çatlarmış tuz düşmüş dudakların
Gecenin esareti okşarken ılık ılık
Rüzgârın vuruşuyla kızarır yanakların
Umudunu kaybetme doğar yeniden şafak
Elbet günü gelince gözyaşların da kurur
Sahra, başını kaldır gökyüzüne bir kez bak
Yıldızların üstünde yine bir yıldız durur
(
Sahra-2 başlıklı yazı
erol-konur tarafından
14.12.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
