Kendimce
Daha bir kendimceyim yaşanınca ayrılık
Daha bir kırılganım, biraz yorgun ve pişman
Sanki gönlümde rüzgâr esiyor ılık ılık
Sanki hep öylesine gelmiş, geçiyor zamanBakmıyorum artık hiç dünyadaki yarışa,
Bir damla umut için edilen yalvarışa
Susarım, yüreğimde bir hayat mahfuzlanır
Ne bir dostu görürüm, ne bir dost görür beni
Bir tek boynu bükülmüş anılar beni tanır,
Geceleri sararlar, bu titreyen bedeni
Penceremin önünde, öylesine beklerim
Yolu gözlerken solmuş, bahçemde çiçeklerim
Gökyüzü çekilince aniden çöker gece,
Ruhumdaki güneşin hesabını öderim
İçimdeki yıldızlar sönüyorken öylece,
Çekilen ızdıraba bulunamaz bir terim
Yağmurlar yüreğime düşerken satır satır,
Gözlerimdeki hüzün, yalnızlığı anlatır
Gökyüzünün hüznüyle bulutlar asılırken
Yanağımda ıslanmış, yorgun bir bulut durur
Kendi yalnızlığımla bir kuytuda kalırken
Beni hüzünle gelen bir fırtına savurur
Anılardan bir buket benliğime düşünce
Gözlerimden ılık nem dökülür ince ince
Gökyüzünden bu yana efsunlu bir fırtına
Savruldukça, ağaçlar kıyamet geldi sanır
Sevdamın ellerine düşerken taze kına
Ruhum eski bir aşkın beşiğinde sallanır
Daha bir kendimceyim, kendimle yaşlanırım
Bir yarım susuyorken, haykırır diğer yarım
Erol KONUR
(
Kendimce başlıklı yazı
erol-konur tarafından
18.12.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
