Online Üye
Online Ziyaretçi
Üç harf ezberinde kalmış sadece
Suskundu...
A şkın ateşine tutulmuştu
Ş aşkındı dut yemiş bülbül gibi
K onuşamıyordu...
Utanıyordu, kimseye söyleyemiyordu
Seviyordu benzi çok solgundu
Şiirler yazmak istiyordu
Elleri tutmuyordu
A_bı hayatın narında
Ş arabın kevserini içmişti, yudumluyordu
K aybolmuştu Dünya’dan sarhoştu...
Ayakları yerden kesilmişti
Kış ortasında, menekşelenmişti gözleri
Dudağında kızıl gelinciklerle
Güneşi yakalamıştı
A ğlıyordu her gece
Ş afak sökene kadar
K irpikli gözleri rüya görmüyordu...
Eflatun beyaz bulutlarda dolaşıyor
Yıldızara elleriyle dokunuyordu
Ay ışığının gölgesine gizlenip
Dünya’yı seyrediyordu
A ynalarla dost olmuştu
Ş uh güzeliği solgundu
K ara sevdanın pençesinde...
Ve bir gün;
Aşık Veysel’e rastladı...
Dedi ki; Karani ona’
İçmişsin aşkın şarabını, ben gibi
Leyla geziyorsun,
Gördün mü ?
Aynadaki güzelliğini
Tutulmuşsun sen konuşamıyorsun
Aşıksın aşık, deli divane gibi!
Oya Gedik
İstanbul/ Kumburgaz