Suskunluðumu üzerime alýp çýkýyorum kapýdan,
Susmaktýr, bazen en asil olaný.
Kirpiklerimden süzülen hayal kýrýklýðý;
Yaðmur olup düþüyor, dost baðýnýn gülüne.

Her þey anlamýný yitiriverir o an,
Nefesin kaybeder tüm sýcaklýðýný,
Billur bir kadeh kýrýlmýþçasýna;
Dökülür avuçlarýna kutsallarýn,
Ve sen,
Depresif sözcükler uçurursun göðünden,
Ötelerin ötesine dalarsýn,
Neden dersin,
Neden ararsýn nedensizliðe,
Susarsýn,aðlarsýn.

Aðýtlar yakar, yüzündeki kýrýþýklar,
Acýrsýn,maziyi süsleyen emeklerine,
Kan tükürür kelimelerin,
Kezzaplýdýr yürek,
Kanarsýn.

HÜSEYÝN KABA 3 KASIM 2010 SAKARYA