Ölüm Aynı Soğuklukta Yaklaşır İnsana
// ayakların bir gün unutacak buralara dönmeyi
ve o gün bir çizgi çekmiş olacaksın bütün baharlarına //
artık... kimler set koyar bahtımın yazgısına
bırak boşuna boyama dünyamı kızılın tonlarına
bir sabah seherinde yada alaca bir şafakta
gideceksin dudaklarımda tuzun kurumadan
// bil ki yar asıldığın ip ne kadar güzel olsada
inan ki ölüm hep aynı soğuklukta yaklaşıyor insana //
gidiyorsun işte
gülüşlerinin buruk tortusunu bırakırken içime
hasretine soyunuyorum ben yine gözlerinde
ve ellerimde yarım kalan bir düşün kırıntıları
iner çocukluğum çehresi bozulmuş iklimlerine
// eğer sen bir çocuğun gözlerine gülemeyeceksen
o zaman bırakacaksın tutmayacaksın ellerinden //
hasretin bütün renklerini çiziyorum maviliğime
ellerimde kalan kirli bir siyahtır senin gidişine
ve çıkmaz bir kire karışıyorken dudak izlerin
bak yine soyunuyor şu tenim o ılık nefesine
// şimdi öylesine uzak ki mavi dülşer kurmak ikimize
bilmem ki hangi düş engel olur senin bu gitmelerine //
oysa ki biz vedalı günlere kavilleşmedik sevgimizde
ellerinde yarım düşlerle gelmeyecektin gecelerime
ve sen her seher vaktinde usulca süzülürken benden
tenim böyle çıplak kalmayacaktı sensiz günlerimde
// bak işte her yeni güne hep topal kaldı aşkım
ben bu yarım bir hayatı yaşamaktan usandım //
(
Ölüm Aynı Soğuklukta Yaklaşır İnsana başlıklı yazı
Aysu tarafından
15.01.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
