USTA
Usta
Sen gittin ya yerin it kopuk doldu
Şu dünya dediğin kimlere kaldı
Dostun bildiklerin malını çaldı
Böyle erken gidiş olmaz be usta
Usta
Yaran sızlıyor bak hâlâ kalbimde
Aklımdasın hayalimde dilimde
Anla derdin kıymetimi öleyim de
Anladım ki yerin dolmaz be usta
Usta
Bu dünya öyle ki pislik yuvası
Burada bir tek derdin ekmek kavgası
Bitmedi zenginin malı havası
Hep derdin ya kötüler ölmez be usta
Usta
Şeref diye bir şey varmış duydun mu?
Yoksa sen de haksızlığa uydun mu?
Benim şu halime vakıf oldun mu?
Kimseler halimi bilmez be usta
Usta
Sana geleyim desem toprak taş olur
Gözlerim ıslanır kefen yaş olur
Yazın ortasında sanki kış olur
Hain yollar geçit vermez be usta
Usta
Mezarım üstünde açmaz çiçekler
Birkaç gün ağlayıp ah çekecekler
Sonra da arkamdan küfredecekler
Bunlara akıl sır ermez be usta
Usta
Allah’tan alırlar kula satarlar
Ortalığı birbirine katarlar
Bunlar öte yanda nasıl yatarlar
Kabr-i şerif onları sevmez be usta
Usta
Kalemimde hüzün gözlerimde nem
Yaşlarla doluyor şu dertli sinem
Hiçbir yol yok mudur ustama giden
Vuslatına sabrım gelmez be usta
Usta
Gazetemdir yorgan topraktır yastık
Üstümüze geldiler daima sustuk
Dargınız dünyayla artık biz küstük
Yazarın
Sonraki Yazısı