Lacivert bakýþlý ummanýn derinlerinde bir yunusum ben,

Kapýmýn tokmaðýydý gönül tellerine vurduðun mýzrap;

Islak tenin deðdi, titreyen bedenime,

Þehvettin denizkýzý.

Bin takla atýyordum egemen hayalimde,

Unuttum hürlüðün lezzetini,

Býrakma, dola çýplak kollu yüzgeçlerini,

Her deðiþin yangýn,

Dokunuþun þehvet þimdi;

Býrakma yalvarýrým,

Geçiyor ikindi.

Çýkacaksýn ve bir gün sessizce kumsala,

Hayran bakýþlar arzu olacak,

Irzýný býrakacaksýn bir kum tanesine,

Kalýþýn yangýn,

Dönüþünde cehennem yanacak;

Anýmsayýþýnda istem olacak þehvet,

Bir tül gibi örtecek enginleri sis,

Üþüyecek býraktýðýn yunus, sensiz;

Bir sandal kadar yakýndýr oysa

Kaç kulaç derinliktir kilometreler?

Seyre doymaz gökteki yýldýzlar seni,

Uçuk ruhlarda dolanýr yýlan gibi bedenler;

Þehvetin son demidir seviþmek,

Vuslatýn son dönemecindeki çýðlýk,

Bir tenle örtülü iki varlýk.

Bir kýzýl iner usulca yukardan,

Kaldýrýr bakarsýn baþýný,

Belki birkaç damla yaþ,

Ya da bir dide oluþur kirpiðinde;

Nefret etsen de korkularýnda,

Yine istem kalýr –kaybettiðin- iç savaþýnda.

Doyurmaz artýk mutedil dalgalar çýrpýnan bedeni,

Özlersin ardýnda býrakýp gideni.

29.Ocak.2011 12.35