HOŞ DERLER BİZDE --bölüm beş
Keskiye eğsiren[1], yumağa beze[2],
Tutkaca[3] tutağaç, kibrite aze,
Mayaya damızlık[4], tazeye tize,
Merhametsiz kalbe taş derler bizde.
Girgeneye sümük[5], faraşa kürek,
Arsıza arese, sütuna direk,
Maşrabaya kuplu, somuna çörek,
Islanmış aygıta yaş derler bizde,
Karnağrısı süçcem[6], oya tığlama,
Yan tarafa böğür, yakma dağlama,
Saç bağına kasma, eke bağlama,
Alımlı güzele hoş derler bizde.
Et tahtası küle, kaburga geerek,
Bol sepete sele, böbreğe böörek,
Kundağa beleme, ketene seerek,
Ehil olmayana boş derler bizde.
İnceye dııracık, kalına mertek,
Çobana kapı kulu, dikene çörtek,
Pepeye[7] dolaşık, oyuğa kertek,
Acılı günlere, kış derler bizde.
Taşkına hüüklü, eksiğe seklem,
Tamama bitamam, doluya deklem,
Oynar kemik aaşak, sivriye diklem,
Her türlü yemeğe aş derler bizde.
Kıvamlıya koyu, duruya curu,
Şişmana etlice, zayıfa guru,
Büyük dağa orman, küçüğe goru,
Hırlayan köpeğe hoşş[8] derler bizde.
Has keçe kepenek, öz buğday arı,
Labada ebelik, sert buğday darı,
Azgına bövelek, sıpaya kırı,
Az bayır tarlaya gaş derler bizde.
[1] eğsiren : Hamur keseceği.
[2] beze : Küçük parçalara ayrılmış yuvarlanmış hamur.
[3] tutkaç : Sıcak tencereyi tutmaya yarayan bez parçası.
[4] damızlık : Yoğurt mayası.
[5] sümük : Kilim dokumada kullanılan alet, girgene.
[6] süççem : Bir tür karın ağrısı.
[7] pepe : Peltek konuşan.
[8] hoşş : “hoşt” diye köpeği kovalamak.