Köstekli saat gibi akýyorken zaman

Ellerini yüzüne kapatmýþ bir hayattý çýðlýklarýmýz

Hani kirli yüzümüzden akardý gözyaþlarýmýz

Kýraç toprakta can bulmak

Tohum olup yeniden yaþama durmak için

Kaç yýl bekledik biliyor musun istasyonlarda

Kara trenlerimiz gelmedi be abi

Kara bedenlerimizin gitmediði gibi

Kýyama meyletmiþken yüreklerimiz

Sýrtýna kocaman yük yükledi ayrýlýklar

Serpilen her tohumu besledin ellerinle

Söylesene az mý ter akýttýn erirken geleceðin

Vurulurken sözcükler

Vurulurken siyah beyaz kalemler

Þakaya karýþtýrýp katýk ettin acýlarý abi

Þakayla büyüdük bak çocukluðumuz gibi

Ismarlama sevgi imgeleri topladým sana

Hani utandým biraz, çiçekle bezedim sonra

Bilirim ki diðer yarýn olmak mutluluktur bana

Geceyi bölseler, inþikak gerçekleþse bile

Yarýn bir bütün olacaktýk yaþamda

Sahipsiz kurþunlar delerken baðrýmý abi

Özledim ama söyleyemedim yetim çocuklar gibi

Koca bir çýnar devirdim sözcüklerden sana

Sahiplenmiþ topraklarýn yazgýsýný söyledim

Bir deklanþör karesine girmek için bile

Yýllarca emekledim

Hep gurbetten seslendim hiç duydun mu bilmem

Þiþerken gözlerim yumrukla seni seslendim abi

Hayatta tek dayanaðým sen varsýn gibi

Yine ordasýn ben burada güneþ öykünür bize

Toplasan bir andýr biriktirdiklerimiz yüzyüze

Hani bulunur derler herþey istersen, ancak

Bulunur mu bilmem aða gibi bir bey

Baba gibi bir þey

Sana söylemediklerimi þiire verdim abi

Saygýdan kýzaran erguvan gibi