Bir gül yanığıydı geçmiş bahardan kalan,
Gamzesinde utanarak saklanan,
Yorgun düşmüş siyah saçlarına,
Zamandı tüm gücüyle asılan..
Çıplak ayakları sarı tozlarda,
İzsiz güneşe doğru küçülürken,
Bilipde anlatamadığı bir belirsizlik,
Dudaklarında hep duraklayıp kalan..
Kara gözleri mahremiydi mahşerin,
Emanet bir vebal saklıydı damlalarında,
Bu günün sonunda bir kırbaç sesi ile,
Küçülüp,büyüyecekti bir an kadar..
Heyalan vakti, avuçlarına katlandı zaman
Sıyrılan bir isimdi ateşte yanmayan
Son gördüğüydü kısmeti olan
Ne gördüyse o idi, çıkmazlardan kalan
Ü.Seyhan
(
Çıkmazlardan Kalan başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
7.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
