Online Üye
Online Ziyaretçi
İçimden bir çığlık yükselir sevdaya dair Kaybettiğim duyguların okyanusundan kim diye bir soru dolaşır benliğimde Avuçlarımda kimsesizliğin gunahı var alışabilirmiyim zamana Ertelenmiş bir hayatın kıyısından geliyorum Sefil baharların dostuyum Gün görmemişem "Nehir"ine al beni gözlerim kurudu Toprağa sal yeşersin umutlar Gün görmemişem Oy çiçeksiz baharımın çiçeği, tanrıçam Yıkılmış kentlerin duvarlarında sakladım hasretini güneşe yansımış yüzünde aradım sıcaklığı bir çiçeğinin yaprağında düşerken birikmişliğimi sende buldum yüzünde meryemin tebessümünü gördüm acım gülüşümdür gülüşümle gülüştün gün görmemişem yanaklarında ki gamzeleri ezberledim geceyi sabaha emanet ederken kimsesiz dalgalarda hissetim ruzgarını kimsesiz kentlerin duvarlarına boyadım resmini sokakların köpek seslerini aldığı zamanda gezdirdim yanlızlığımı oy gün görmemişem yağmurlar titrerdi adını andığımda ruzgarlar buz kesilirdi soluğumda durur damarlarda akan kanım irkilirim sonra sen olurum çağlarım aydınlığa nefesine dokunurum tazelenir bedenim derken mem u zin olurum destanlara dağılırım kıyam kıyam yaşanırım yüreklerde,seni yaşadığım gibi oy gün görmemişem hicrandır anlatıklarım usulca bir nefes gel kimliksiz bir isyandır sana duyduklarım giydir çıplak bedenime astarını görüneyim ızdırabım düşlesin vuslatını delirmiş denizlerde çırpınsın gözlerim acını göreyim gülüş gün görmemişem hazan mevsimi geldi yine hüsranım yine umutlar baltalandı kör karanlıklarda sabaha ermedi mutluluğum ey yalancı bahar enkazlarım çoğaldı buram buram yanlızlık kokuyorum sigaramdır servetim bahşişim külüdür dumanıdır sırdaşım tek yoldaşım sevgilim çöksün karanlıklar götürün ait olduğum cehenneme cennet olan serabında yerim yoktur aldandım
AZİZ KARACA
Yazarın
Sonraki Yazısı