Hüzünlü bir akşamın tam ortasındayım
Beynimde binlerce çakılı çivi gibi sorular
İlk defa yaşamak geldi içimden
Gözlerine baktığım da
Belki ilk defa mutluluğu kıskandırırım
Adına aşk mı denir sevda mı denir bilmiyorum
Ama bildiğim kalbimin senin için attığı
Benim için imkansız olanı başarmak geldi içimden
Sendin beni düşündüren
Kim derdi ki bende yaşayacağım
Düşümde hayaller kuracağımı
Her sabah senin tebessümünle uyanacağımı
Kim derdi ki sevdaya tutulacağımı kim, kim
Ben ki düşüncesi sürekli firari olan
Yaşantısını yok sayan yaşamak için bir sebebi olmayan
Bilmezdim ki bu hissi ya sevmeyi
Çocuklar gibi yüzünü görünce sevineceğimi
Baharın neden geldiğini çiçeklerin neden açtığını
Kuşların sesi bu kadar cıvıl, cıvıl güzel olduğunu
Umurumda mıydı sanki bahar, çiçek,kuşlar
Ümitsizdim ,günahkardım, acizdim ve kimsesizdim
Ta ki saçın yüzümü okşayana kadar
Nisan yağmurunda serinlemekti yanarken ateşlerde
Biterken nefesim nefesini almak
Cansızken can olmak
Şimdi daha iyi anlıyorum baharı, çiçeği, kuşları
Hepsi sende güzelmiş oysa
Bana beni sevdirendin mutsuzken düşlerim
İşte sen aşktın, sevdaydın, yaşamaktın.
İçimde ki tutsağı özgürlüğe salandın
Sen ki dudağında binlerce feryadı bastıran
Sen ki gözlerini kapadığında beni nefessiz bırakan
İlk defa seviyorum aşkı
Aşk olan gözlerini
Yanan günahkarın haykırışı gibi sevgimi dile getirmek
Senden seni sevmeme izin vermeni istiyorum
Mutluluğu kıskandırmaya geliyorum