Doktur benim masa ortağım dedi.
Yüzüme bakmadı kafayı eğmiş,
İstediği ilaç yazılır gelir,
Lordun işleri dağ aşmayı bilir,
Avam işi düzde mecalsiz kalır,
Memurdun emekli oldun sıradan,
Hekim, hâkim ortak olmuş şıradan,
“Seni insan saymam.” dedi aradan,
Dokturla beraber tüm dirliğimiz,
Devlet mallarına çok kirliğimiz,
Seninle değildir din birliğimiz,
Adam oldum sanmış çökmüş masaya,
İnşallah dayanır gençken asaya,
“Değer vermem” dedi rütbe kısaya,
İşini bilenler olurmuş adam,
Anasına derler her halde madam,
Kükrersem yüzümden okunur edam,
Memur gibi devlet malı çalmadı,
Artık geleceğe düşü kalmadı,
Dursunî’yi insan sayan olmadı,
Vekil benim asa ortağım, dedi.
Dursun Yeşil –2008