Bir solukta alýp götürüyor yýllar

Saklý kalmýþ umutlar, gün yüzüne hasret soluklar, farkýnda olunmadýklar

Hani idrakim nerde kaldý, hazan yine iliklerimde anlamlaþan kar mýydý, ne çýðlýklar

Bir yudum su, bir lokma ekmek için can hýraþ olanlar, aþkýn narýna hiç bakmayanlar

Elbette susmalýyým, manayý kal ehline býrakmalýyým

El hak sefil halime yanmalýyým, kýrgýnlýðý ve asabiyeti nefsin haline býrakmalýyým

Hiç soluksuz ve bahanesiz okumalýyým, ruhi ve kalbi aþký derviþten elen sormalýyým

Kim ne derse, þayet hakikat için vecdiyle nefeslenirse, gönülden meþkse duymalýyým

Ne zaman ki bir aðacýn altýnda kitabýmý okusam

Gelen ve gidenin farkýnda olmadan manasýnda yaþasam, kalbi lahzada kalsam

Yýllara sâri yâd edilen nefeslerin umutlarýyla aðlasam, o hicranýnýn aþkýný tatsam

Umut içinde, kalbini hizmete ve himmete hasreden bir kýzýn gönül iklimini anlasam

Gün kararýnca, serviler hüzün içinde bakýnca

Güneþ serdettiði manayý ruhuma ilhak edince, vakit daðlýyor, bu kalbim aðlýyor

Nefes hakikatinde ne kadar aziz ve þereflidir, insan için ne muhteremdir, o daðlýyor

Hangi yanýk bir ezgi duysam, hüzzam mý ta içimde yaþasam, an þimdi neler söylüyor

Nasýl bir vadinin siperinde bir çare arýyorum

Ne gidenin ahvalini ve ne de tevdi edilen emanete ne kadar hürmet edip yaþýyorum

Kimden ne bekliyorum, aczi yeti niçin sinemde hissediyorum, göçüp gidenle eriyorum

Hasretin firkatini anlamak ve yaþamak gerek, aþk þayet umut edilen deðilse ne gerek

Ey saki durma bir omuz ver þu viran halime

Artýk ne kadar gecekondu sakinleri varsa, tütmeyen bacalarý haksa þimdi sinemde

Devran süren, bahaneler üreten, nüfusuyla mezar seçen, ölüme ihanet eden her yerde

Neden bu kadar fukaralaþtýk, muhabbeti bir tarafa atarak, yabancýlýða abandýk

Mustafa CÝLASUN