Hayatın bir boşluk olarak kaldığında anlıyorsun. Bu nasırsız beden
yürek yarasıyla birleştiğinde sen bile kendine yabancı kalıyorsun. Kocaman
elini uzattığında sana kaçmak istiyorsun ama yapamıyorsun çünkü hala ne
isteğini bilmiyorsun…S.ARS.
Hayatınla bir boşlukta karşılaştığında anlıyorsun
Bu nasır tutmaz bedenim koca yüreğimle birleştiğinde
Sen bile aynadaki yüzüne yabancı kalıyorsun
İlk;
Akışına bırakıyorsun hayallerini
Hayatından hayallerine nehirler akıtıyorsun
Sonra;
Akmaz olan kurumuş kuyularda kalakalıyorsun bir başına
Elleri toz toprak bir çocuğun düşlerine uzanıyorsun
Düşüp kalkıyorsun dizlerin kan içinde kalıyor
Koşuyorsun, ceylan yüreğin soluksuz kalırcasına
Kader bir kartalın pençesi oluyor, gözleri keskin
Yılanın sivri dilinden boşalırcasına zehir zıkkım
Ama sen yinede dağların ardında ki maviye
sevdalanıyorsun
Her adımda biraz daha yaklaşıyorsun cennet kokan
diyarlara
Ne hayat ne de kader takıyorsun
Bir an geliyor sende umudun koynunda devran sürüyorsun
Bir elinde yüreğin bir elinde hayallerin
Alkışa tutuyorsun kendini…