Hayatın bir boşluk olarak kaldığında anlıyorsun. Bu nasırsız beden yürek yarasıyla birleştiğinde sen bile kendine yabancı kalıyorsun. Kocaman elini uzattığında sana kaçmak istiyorsun ama yapamıyorsun çünkü hala ne isteğini bilmiyorsun…S.ARS.

 

Hayatınla bir boşlukta karşılaştığında anlıyorsun

Bu nasır tutmaz bedenim koca yüreğimle birleştiğinde

Sen bile aynadaki yüzüne yabancı kalıyorsun

 İlk;

Akışına bırakıyorsun hayallerini

Hayatından hayallerine nehirler akıtıyorsun

Sonra;

Akmaz olan kurumuş kuyularda kalakalıyorsun bir başına

Elleri toz toprak bir çocuğun düşlerine uzanıyorsun

Düşüp kalkıyorsun dizlerin kan içinde kalıyor

Koşuyorsun, ceylan yüreğin soluksuz kalırcasına

Kader bir kartalın pençesi oluyor, gözleri keskin

Yılanın sivri dilinden boşalırcasına zehir zıkkım

Ama sen yinede dağların ardında ki maviye sevdalanıyorsun

Her adımda biraz daha yaklaşıyorsun cennet kokan diyarlara

Ne hayat ne de kader takıyorsun

Bir an geliyor sende umudun koynunda devran sürüyorsun

Bir elinde yüreğin bir elinde hayallerin

Alkışa tutuyorsun kendini…

 

 

 

 

( Alkışla Kendini başlıklı yazı S.ARS. tarafından 19.03.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu