Online Üye
Online Ziyaretçi
Bizi ben yapanlar
Kimseler kalmadı
arka bahçemde
Yalnızım bu
solgun sokak arasında
Doğmamış
umutlarım denize düşmüş sanki
Ya da ölü doğmuş
beklentilerim
Yaşım ömrümün
üçte birine gelmiş
Belki de geçiyor
yarınla beraber
İşte sırtında
kefeni ilerliyor gençliğim
Hızlı adımlarla
orta yaşa direk dikiyor
Kendi nefesime
soruyorum ne kaldı bana diye
Sigara kokan
parmak aralarımdan sızan zehir
Dudaklarımda
ıslanan beyaz bir kadeh
Kahretsin ki
masamda eskimeyen bir resim
Ufku uzun
bellediğim kelebek ömürlü dostlar
Ve neşesi bolca
okul hatırları
Hepten
bırakmadım kendimi ama
…
‘Buraya
kadar olanlar beni biz yapanlar’
‘Asıl olan
hayatımda tek olanlar…’
…
Köşedeki bakkalın eskimeyen yüzü geliyor aklıma
Gülümsüyorum
Üst kattaki dedemin Avrupa masalları kulağımda
Sürekli kapımı çalan birde ağabeyim var
Her gördüğünde iyi misin diye soruyor hala
Cevap hep aynı… İdare eder
Ara sıra babam arıyor
Aslan yüreklim rapor alıyor
Her zaman ki ses tonuyla soruyor
Nasıl gidiyor…
Cevap verirken iki kere düşünüp
Sadece iyi demek geliyor içimden
Kız kardeşimin telefonun uçundaki ilk sesi
Aşkım oluyor
Mutluluk sarıyor duvarları
Kendi kanım bana uzaktan sarılıyor
Telefonu kapatmadan önce kocaman öpüyorum diyor
Bende kardeşim bende…
En son assolistler çıkar ya
Annemin sesi her şeyi yeşile boyuyor
Oğlum diyor gerisi zaten önem azletmiyor
Herkesin bir derdi vardır benim gibi
Aslında herkes tanımadığı birisi gibi
Bu bizleri bir yapmaz
Ama hayatımızda tek olanlar
Bizi ben yapanlar oluyor