Ben Hep Yalnız Üşüdüm...
Ben hep yalnızdım,
Şehrin kalabalık caddelerinde bile...Çok yabancıydım yıllarımı verdiğim şehrimeBir o kadar da ıssızdım... Ben hep yalnız üşüdümVe yalnız kıvrılıp yattımbuz kesmiş yorganımın altında...İsmini dahi bilmediğim Filizlenmeden ölen ve adı konmamışaşklarımın düşünceleriyle uykusuz saatlerin akşamlarındansabahlara hep yalnız uyandım... Yalnız ıslandım yağan yağmurda,Lapa lapa yağan kar altındaYalnız kavruldum sahillerinÇöl sıcaklığındaki kumsallarında... Doğmuyor güneş,Nefesini vermiyor banaÇözülemiyor buz kesmiş yüreğimVe ben hep yalnız donuyor,Yalnız üşüyor, Ve yalnız eriyorum... Bir el uzatıver banaİsmini bilmediğimMeçhul sevdalarımın kadını
Ya uzat ellerini ıssızlığıma bir son verYa da bırak bu yalnız atan yürekSusuversin... Kazım DOĞAN29.Ocak 2011
(
Ben Hep Yalnız Üşüdüm... başlıklı yazı
Kazım Doğan tarafından
22.03.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
