Eti ata; otu ite koymuştun.
Allah, sana sonsuz rahmet eylesin.
Yağcı korumayı hüner saymıştın.
“İşleri ağanız halleder.” Dedin.
Sağ iken hep onun elinden yedin.
Bizleri sönmeyen ateşte kodun!
Umutlarını boş çıkardı, gördün.
Aslında yumağı hep kendin ördün.
Gerçeği görmeyen gözlerle kördün.
Eğer kovmasaydın hep sürünürdüm.
Soğukta donunca tam bürünürdüm.
Beğenmezler çöpe pir kürünürdüm.
Şükür ki kovdun da bir işe girdim.
Yirmi beş yıl iyi kötü iş gördüm.
Emekli olunca rahata erdim.
İtip kakalama aynı şekilde.
Namazda oynuyor saçlar kekilde
Davalar ayakta, gider tekilde.
Giderken görmüştün gözleri sulu.
Hepsinden azgınmış, ölenin dulu.
Yende kırılmadı Dursunî kolu.
Allah, sana sonsuz rahmet eylesin.
Dursun Yeşil –2008