(BAŞLIKSIZ ŞİİR)
Ay karanlık, gece, canım çekiyor,
Baş koyduğum yerde, bulamıyorum.
Gönül bu, tendir bu, seni istiyor,
Seni kimselere, soramıyorum…
Yüzümde saçların, gezinmiyorken,
Nefesin bedende, titremiyorken,
Kokunu bu canım, alamıyorken,
Yaşamdan hiçbir haz, alamıyorum...
Çekip gitmelerin, zamansız oldu,
Hazanım ermeden, yaprağım soldu.
İçime acılar, gelip taht kurdu,
Hayâlde sineni, hatırlıyorum…
Nefesin yok artık yanaklarımda,
Hep boşa beklerim, boş yatağımda.
Sıcaklığın hâla, dudaklarımda,
Hayâlinle dahi, coşamıyorum…
Nice kadınlarla, oturup durdum,
Sanma ki sensizken, mutlu olurdum.
Gittiğinden beri, dizime vurdum,
Huzuru halâ da, bulamıyorum…
Kokunu alırım, her an, her yerde,
Ağlamaktan göze, çekildi perde.
Sana olan hasret, düşürdü derde,
Sensiz bu âlemi, yaşamıyorum…
Tatlı günlerimin, devası sendin,
Derdimin çaresi, dermanı sendin,
Dünya varlığımın, davası sendin,
Sensiz bir yaşamı, aramıyorum…
Sevda şarkıları, sensiz çalıyor,
Ağıtlar hep yetim, yürek yakıyor.
Yediğim ekmek de, seni kokuyor,
Yarama avuçla, tuz basıyorum…
Bir öğlen vaktiydi, terk ettin beni,
Çekip gidişinle, kahrettin beni.
Musalla taşından, seyrettin beni,
Kendimde değilim, olamıyorum…
Acılar o gündü, toplandı bende,
Seni topraklara, verdiğim günde.
ANA HASRETİYLE, gömdüğüm yerde,