Online Üye
Online Ziyaretçi
sana yar demek dilime bağışlanan en büyük lütfuydu Tanrı'nın
kokusunda sen saklı her hecenin düşkünüyken
türbedarıym sensizliğin,
biliyorum ki ne önümde cezm var
ne bana sen katan bir şeddem
üstüne yürüdüğüm tüm gecelerin menzilinde ismin giz
gark oluyor kalem sinende kırılırken nefesim
hangi tarafındasın karanlığın yar
yakayım tüm şiirleri sana kavuşmak için
çıplak ayaklarımla koşayım sana
avuçlarının ayasında dinsin susuzluğum
ne olacak ki şimdi,
susma hakkım kaldı mı sensizlikte
yutkunmalımıyım tüm çığlıkları yumruklarımı sıkarak
senden vazgeçecek bir cümlem kalmamışken
benliğimi teslim alıyor eşkıya suretin,
biliyorsun değil mi yar;
ayrılık daha ağırken ölümden
o vazgeçilmez sancıların içinde nasıl fırtınalar kopardığını
kaç gece tanık olmuşumdur çöken sessizliğin
sensizliğimdeki dramatik gölgesine
yar,
mil/adı sendin mukadderatımın
lakin,
sırtımdan değil
göğsümden vurmalıydın