Zerdüþt havarilerinden birine þöyle diyordu: 'Bedeni daha iyi tanýyalý beri ruhun bence ehemmiyeti kalmadý. Ve ''ebedi'' denen her þey bir sembolden ibaret.' Havari cevap verdi: 'Evvelce de böyle bir þey söylemiþtin. Fakat þairler çok yalan söylerler diye ilave etmiþtin. Bunu neden demiþtin.' Zerdüþt, 'neden diye soruyorsun' dedi. 'Ben o adamlardaným ki onlara neden diye sual sorulmaz. Ben bunlarý henüz dün mü yaþadým. Fikirlerimin sebeplerini yaþayalý beri hayli zaman geçti. Eðer sebeplerimi de yanýmda taþýmam gerekseydi benim bir hafýza ambarý olmam lazým deðil miydi? Fikirlerimi kendim için saklamam bile bana fazla geliyor. Ve nice kuþlar uçup gidiyorlar. Bazen güvercinliðime yabancý ve elimle dokunduðum zaman titreyen bir kuþun sýðýndýðýný görürüm. Fakat Zerdüþt sana bir zaman ne diyordu? Þairlerin çok yalan söylediðini mi? Fakat Zerdüþt de bir þairdir. Onun bu iþte hakikati söylediðine inanýyor musun? Neden inanýyorsun? 'Havari cevap verdi: 'Ben Zerdüþt''e inanýrým.' Zerdüþt baþýný salladý ve gülümsedi. 'Ýnanman, hele bana inanman, beni mesut etmez. Fakat birisi ciddiyetle, þairler çok yalan söylerler diyorsa haklýdýr. Biz çok yalan söyleriz. Biz pek az þey biliriz. Ve güç öðreniriz. Onun için yalan söylemeye mecburuz. Biz þairlerden, þarabýný taðþiþ etmeyen kim var? Kilerimizde nice zehirli karýþtýrmalar yaptýk. Tarif edilmez nice iþler yaptýk. Çok az þey bildiðimiz için ruhça züðürt olanlar hoþumuza gider. Hele kadýnlar! Hatta ihtiyar kadýnlarýn akþamlarý anlattýklarý masallara bile hasret duyarýz. Ve kendimizce buna 'ebedi karanlýk' deriz. Sanki hususi ve mahrem bir kapý varmýþ da öðrenmek isteyenlere oradan bilgi daðýtýlýyormuþ gibi, halka ve onun vecizelerine inanýrýz. Çayýrda veya münzevi tepelerde yatýp kulaklarýný diken herkesin gökle yer arasýndaki þeylerin bazýlarýna agâh olabileceðine bütün þairler inanýr. Ve þairler kendilerine ermin heyecanlar gelince bizzat tabiatýn kendilerine âþýk olduðunu ve tabiatýn kulaklarýna gizlice okþayýcý sözler fýsýldadýðýný duyarlar ve faniler önünde bununla göðüs kabartýrlar. Ah yerle gök arasýnda o kadar çok þey var ki bunlarý ancak þairler tahayyül edebilir. Hele tanrý hakkýnda. Çünkü bütün ilahlar þair sembolleri ve þair uydurmalarýdýr. Gerçekten, daima göklere yeni bulutlarýn âlemine yükseliriz bu bulutlarýn üstüne alaca körüklerimizi kurarýz. Ve sonra onlara tanrýlar ve üst insanlar deriz. Onlar ancak bu iskemlelere oturabilecek kadar yufkadýrlar. Bütün o þairler ve üst insanlar! Ah, olaðanüstü bir þeymiþ gibi görünmek isteyen bütün bu acizlerden ne býkkýným! Ah bütün þairlerde ne bezginim. 'Zerdüþt böyle deyince çömezi ona kýzdý. Fakat sustu. Zerdüþt de sustu. Ve gözleri sanki çok uzaklara bakýyormuþ gibi içine yöneldi. Nihayet içini çekti ve nefes aldý. Ve þöyle dedi: 'Ben bugünün ve dünün eseriyim. Fakat içimde bir þey var ki, yarýnýn, yarýndan sonranýn ve daha uzak bir istikbalindir. Ben eski ve yeni þairlerden bezginim. Bence hepsi sathidirler. Ve sýð sulardýr. Derinlere dalamamýþlardýr. Onun için duygularý dibe nüfuz edememiþtir. Biraz þehvet, biraz can sýkýntýsý. Onlarýn en çok düþündüðü bu idi. Onlarýn saz týngýrtýlarý bir hayaletin hýþýrtýlarýdýr. Seslerin içliliðinden ne anlýyorlardý? Onlar temiz de deðillerdi. Derin görünsün diye bütün sularýný bulandýrmýþlardýr. Ve böylelikle barýþtýrýcý görünmek istediler. Fakat bence aracý, karýþtýrýcýdýrlar. Yarým ve pistirler. Ah, ben aðýmý onlarýn denizlerine daldýrdým ve balýk avlamak istedim. Fakat daima eski bir tanrýnýn baþýný çektim. Böylece deniz ancak bir taþ vermiþ oldu. Bizzat onlar da denizden gelmiþ olabilirler. Tabii içlerinde inci vardýr. Fakat kabuklu hayvanlara o nispette benzerler. Ve kendilerinde ruh yerine ekseriya tuzlu bir sümük buldum. Onlar denizden gurur da öðrenmiþlerdir. Deniz tavus kuþlarýnýn en güzeli deðil mi? Tavus en çirkin bir manda karþýsýnda bile kuyruðunu açar gümüþten ve ipekten kanatlarýndan hiç býkkýnlýk göstermez. Manda hayretle bunu seyreder. Ruhunda kuma yakýn, sazlýklara daha yakýn, bataða en yakýn olarak. Mandaya güzellikten, denizden ve tavus süsünden ne? Þairlere bu sembolü söylerim. Gerçekten, onlarýn ruhlarý tavuslarýn tavusudur ve bir kibir denizidir. Þairin ruhu seyirci ister. Ýsterse seyirci manda olsun. Fakat ben, bu ruhtan bezdim. Ve görüyorum ki o da kendinden bezecek. Ben þairleri deðiþmiþ ve bakýþlarý kendilerine yönelmiþ görüyorum. Ruh tövbekârlýðýnýn geldiðini görüyorum. Bunlar onlardan meydana gelmiþtir. Zerdüþt böyle dedi.

Friedrich Nietzsche

Tolstoyevski (üye)

Þairlik Ve Þiir-Osman Karahasanoðlu

Þair bir dalgýca benzer. Hitabet ve þiir ise, bir okyanustur. Kimi dalar kum çýkartýr, kimi midye, kimisi mercan, inci

En derine dalan da kendi bedeninin saðlamlýðýna, techizatýnýn ne kadar güvenirli olduðuna baðlý. Çok dalan eðitimini alan her türlü tehlikeye göðüs gererek emniyetle dalar istediðini alýr çýkartýr. Kimisi de sýð suda vurgun yemiþ gibi kendini kaybeder. Ýþte þair istenen manayý, fikri düþünceyi ve de mesajý verebiliyorsa mesele yok. Daðarcýðý malzeme dolu olan için yalana gerek yoktur. Ben þiirde manaya vezne ve de ahenge kulaða hoþ geliþine bakarým. Herkes bir þeyler karalar þiir yazar. O da bir þeyler ifade eder saygý duyarým.

Þiir yazabilmek, ölçü ve manayý tutturabilmek yürek ister, yürek buda her babayiðidin haddi deðildir. Kafiyesine, redifine ve ölçüsüne dikkat etmek gereklidir. Bu iþte meleke sahibi olmuþ yýllarýný bu mesleðe vermiþ eli öpülecek ve saygý duyulacak çok þairlerimiz mevcuttur. Edebiyet ve þiir sahasýnda fikir üreten
Ýnsanlara ihtiyacýmýz vardýr.

Saygýlar sunarým
06.04.2008