Online Üye
Online Ziyaretçi
AŞKIN RENGİ SİYAHTIR.
Bakınıyordum geçmişin penceresinden.
Sen estin,
Havalandı perde.
Pınar kokulu bir serinlik esti yüzüm de.
Sonra rüzgârın önünde duru bir gülüş,
Esrik hayallerin prensiyim diyordu,
Bakışlarını kaçırarak penceremden.
Koşup ışıkları söndürünce,
Odama doluverdi gecenin siyahlığını kuşanmış bir melek.
Hüzünlüydü,
Hani versem içecekmişçesine şişelerce.
Bak dedim, açtım perdeleri.
Bak da gör koskoca şehri.
Sana yanıp sönen kalbimde ki ışıkları,
Gözlerinde ki ışığa mahkûm oluşlarını.
Koynumda büyüyen umutları,
Bak da gör dedim.
Gülüşün de hayat bulan yıldızları.
Bir kadeh kaldırdım şerefine.
Sonra bir mum yaktım, aşkıma rengini veren geceye .
Fark edemedi aşkım mumun alevini,
Bir meleğin duru gülüşüne kilitlenmişti gözlerim.
Ağladı, gözlerimden usulca seyre salmış hüzünlerim.
Manasını bilmiyordu ışığın, rengin.
Çünkü gözleri yoktu gecenin.
Yazarın
Sonraki Yazısı