ÝFLAH OLUR MUYUM DERSÝN?

Günden güne çýð gibi büyüyor, kocaman oluyor sevgim… Yüreðim fýrladý fýrlayacak. Ne zaman adýn geçse, ne zaman resmini görsem içim ürperiyor, gözümde yaþlar, sevincin doruðuna çýkýyorum. Tüm dünyaya haykýrmak istiyorum…
Seni tüm milletten kýskanýyorum, sakýnýyorum. Gözbebeklerimde saklý, yüreðimde hesapsýz kal istiyorum. Anla-þanla salýn, gözler senin etkinde, yürekler sana susuz, “benim ol” diye haykýrsýnlar istiyorum. Fakat sen yalnýzca benim ol, gýpta etsinler… Ne kadar þanslý olduðumu söylesinler. Kahramanlýklarla dolu destanlarýn benimle destanlaþsýn! Sana olan aþkýmý yazsýn tarih, sana olan hasretimi, sana olan sevdamý, hayranlýðýmý…
Marþlarýnla avundum bunca yýl, diyar diyar dolaþtým, taþýný topraðýný öptüm, kana kana içtim sularýný, kokunu ta içime çektim, hasret giderdim…
Ay-Yýldýzlý Bayraðým Cennet Vataným!
Sana gelemezsem, sana yüzüm süremezsem, en ücra köþende bile olsa “SEN” de ölmezsem,
Ýflah olur muyum söyle ne dersin...!