Işıklar üşüyor, sensiz ben gibi, yitik su birikintilerinde,
Söyleyecek çok şey varken,dolaşıyor geçmiş geleceğe,
Alıyorum damla, damla zehir gibi, seni bedenime,
Neden ters akıyor kanım?,parmak uçlarımdan avuç içime..
Vurdu yine alnından, hazan zamanı,
Ecel terimi ağaçların,dökülen yaprakları?
Yoruluyor nehirlerin denize olan çılgın sevdası,
Neden ayaklarıma dolaşıyor böyle?,
Hayasız hayatın, akıl almaz utancı..
Ne zaman, sevdayı okusan göğün mavisinde,
Göçmen kuşların gölgesi düşüyor gözlerime,
Sen uzaklarda mavi şehrin, hayal gemisinde,
Sırtın bana dönük gidiyorsun ve ,ben,
Küçüldükçe, küçülüyorum her seferinde..
ümit seyhan
