Online Üye
Online Ziyaretçi
Alnımın çizgilerinde dolaştı bıraktığın hüzün
Ruhumu kemiren adı bilinen hastalık misali
Paramparçadır yüreğim sızısı şiirime renktir
Bak dostluğun haritasında ismin kırmızı şimdi
Yaşamın renklerinden beyazı seçtim kendimce
Bilmedin dostluğun şirazesini cildinden koptu
Nafile bir ibadettir farz olanı yerine getirmedin
Sevmen bir mana taşımaz kırılınca şişesi gönlün
Soğuk iklimlerde yaşamadım soğuk çehreler ah
Bilir misin ne kahır biriktirdim et parçası yüreğimde
Yalnız başına bırakılmanın ne denli soğukluğunu
Ben bilirim dostluğun soğuk yüzünü ben bilirim
Allah Kerimdir o Rahimdir o Rahmandır iman etmişim
Bil ve unutma ki Kahhardır aynı zamanda bunu bil
Her tohum düşende toprağa yeşermek içindir
Şiirler yazmaktayım şimdi durmuşum tek başıma
Yağan kar olsun kopan fırtına olsun inen şimşek
Tek başınayım düşman sevinmesin dostlar tek