Hüznü Boyamışlar
Rengin dili var derdi rahmetli dedem.
Anlamasam da çocuk dünyamda...
Sanki asırlar geçti aradan.
Geldim fersah fersah uzaklardan.
Hep merakaıma yenildim,
Siyahla beyaz sandım herşeyi,hayatı.
Oysa sarılar yekun tuttu bir zaman,
Mağlup olduğumda yaşama...
Yine bir akşamüstü,gölgeler uzun...
Kıblesiz kalmış vuslatın dili.
Kızıla çalıyor ağaçlar,dal...
Ağlıyor mevsimsiz ihtilal.
Mavilerde kaldı tüm yitiklerim.
dEVRİM SABAHLARI MASUM
Devrim sabahları kızıl...
Çekilirken postal aymazlığı köşeme...
...
Sanırdım gülde var bu güzellik.
Meğer onlar da ağlarmış çiğ vakti.
Düşerken toprağa usul usul.
Anlamak güç ölümleri.
Anlamak güç...
Siyah beyaz dünde kalanlar.
Ötesinde beyaz yalanlar...
Sığındım yine benim olmayan neşeme...
(
Hüznü Boyamışlar başlıklı yazı
Lütuf VELİ tarafından
31.05.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
