Kime sorduysa'''' sen küçüksün'''' diyor baþka bir þey söylemiyordu. Öðrenecekti Kürþat, orada bu kadýnlarýn ne yaptýðýný.Gizlice perdenin bir kenarýný açýp baktýðýnda þaþýrmýþtý...Herkesin aradýðý kadýn babaannesi bu kadýnlar tarafýndan çýrýlçýplak yapýlmýþ yýkanýyordu. Oysa biliyordu ki annesi yýkardý babaannesini. Sessizce kimseye görünmeden olduðu yerden çýktý, koþarak babasýnýn yanýna vardý.Babasýný ilk kez bu kadar üzgün görüyordu. Gözünü o perdeli yere dikmiþ dokunsak aðalayacak gibiydi...Babasýnýn kulaðýna eðilerek,
-Babacýðým,babacýðým biliyor musun,ben ninemi buldum.
Babasý hiç tepki vermemiþti,oysa sevinmeli mutlu olmalýydý.Tekrar etti,
-Babacýðým ninemi kaybetmiþtik ya,ben onu buldum.Bak,aha þu perdenin ardýnda...kadýnlar onu soymuþ,çýrýlçýplak yatýrmýþ yýkýyorlar.Koþ yetiþ kurtar onu...Babasý gözlerini diktiði perdeden gözlerini yavaþ yavaþ indirmiþ,oðluna acý acý bakmýþtý.Sanki annesinin orda o kadýnlar tarafýndan yýkandýðýný biliyormuþ gibi...Ama niye onlarýn elinden annesini alýp kurtarmýyordu ki...Kýzdý öfkelendi kürþat þimdi babasý gibi dokunsalar aðlayacaktý...Babasýnýn çaresizliðine...Ýþte o an babasýna kýzgýnlýðý bir kat daha artmýþtý...Babasý saçlarýný okþamýþ öpmüþtü de,
-Biliyorum oðlum biliyorum...diyebilmiþti.

Sonra kadýnlar çýkmýþ köyün erkekleri girmiþti o perdeli yere ...sýrtlarýna aldýklarý bir merdivene benzer kapalý sandýðý çýkarmýþlardý anlamadýðý sesler eþliðinde...Anlayabildiði sadece ''Allahuekber''''sesleriydi.Erkeklerin peþinden köyün tüm insanlarý yürüdü camiye kadar...O omuzlardaki tahtayý caminin avlusundaki taþtan duvar üzerine koydular sonra erkekler ayakta namaz kýldý...Sonra o tahta kutu yine omuzlara alýnmýþ ,yine o sesler nidalarla yola çýkýlmýþtý.Ýþte o zaman aðlamalar birbirine karýþmýþtý...Annesi ,yengesi ablalarý ve halalarý birçok komþu kadýn hüngür hüngür aðlýyordu...

Ýþte o zaman kötü bir þey olduðuna inanmaya baþlamýþtý kürþat...Ne annesini ne babasýnýn hiçbir þey için aðladýðýný görmemiþti de bugün çok kötü birþey olmuþ gibi annesi sesli babasý sessiz aðlýyordu...Yol boyunca dualar eþliðinde götürüldü o tahta kutu hem de keþik yapýlarak erkekler tarafýndan mezarlýða kadar...

Mezarlýkta bir yandan o tahta kutunun içinden beze sarýlmýþ birþeyi topraða koymuþlar bir yandan da hocalar dua okuyordu...Dualar okunurken hocalarýn þu son sözü !!Bu haneden öbür dünyaya göç eyleyen Bekir annesi Fatmalý'ya þefahat ''ninesinin öldüðüne delildi.Öyleyse babasý neden yalan söylemiþti ...Neden kaybettik demiþti de Kürþatý kandýrmýþtý...Kürþat Mezarlýktan dönerken artýk ölümün ne demek olduðunu anlayabiliyordu...Demek ölüm böyle birþeymiþ dedi eve girerken.