-Veli bugün sevdiklerini ziyarete gitti,bildiðim kadarýyla sen de vardýn o ziyaretçilerin arasýnda.Ancak kuþluk vaktýne döner,demiþ ve Kürþat yokmuþ gibi yaptýklarý dua ve zikir iþine dönmüþ dönmüþlerdi.Kürþat bir süre etrafýna bakýndý ,sevdiklerinin tanýdýklarýnýn yaptýklarýný izledi .Oysa hem mezarlýkta hem de gece bulunmasýný düþündü bir müddet.Normal zaman ve durumlarda çekinirdi ,korkardý böyle bir yerde bu vakitlerde.Þimdi ise sanki onlardan biriydi ya da onlar kendisi gibi ...

Korkusuzluðuna anlam veremiyordu,acaba bunlar rüya mýydý diye birkaç kez düþündü ve dahasý çimdikledi orasýný burasýný...Hayýr uyanýktý ve de tüm ölü yakýnlarý sevdikleri karþýsýnda diriydi ya da öyle görüyor sanýyordu.Bu acaba tanrýnýn kendisine bir lütfu muydu ?NEYSE NE DEDÝ VE MEZARLIÐA GELMÝÞKEN BÝR DUA EDEYÝM DÝYÝP Fatiha suresini okuyup tek tek isimlerini söyleyip hediye ederken duayý onlarýn ruhuna ,bir ilginçlik olmaya baþlamýþtý.Kimin ismini zikredip armaðan ettiyse duayý ,gülümseyerek yarýlan topraktan içeri giriyordu...Etrafý iyice sessizleþmiþti.Korkmaya baþlamýþtý artýk.Ancak ayakta kalan biri vardý tüm isimleri zikrettiði halde.Acaba kimi anmadým diye düþünürken ayaktaki o kiþinin anneannesi olduðu geldi aklýna da ona da armaðan edip duasýný ayrýldý kürþat...O da artýk mezarýna girmiþti.Mezarlýkta aðustos böceklerinin dýþýnda bir ses kalmamýþtý.Ýçi çiðsimiþ artýk bir korku hasýl olmuþtu...Hýzla ayrýldý sevdiklerinin mezarlarýndan da arabaya nasýl bindiðinin farkýnda deðildi.Arabanýn tüm ýþýklarýný da yakmýþtý...Geldiði yoldan aðýr aðýr yol alýyordu ...Artýk köyüne dönebilirdi.Keþke Veli abini de görebilseydim diye düþündü yol boyunca...Artýk köylerin yolundan geçerken havanýn ilk ýþýklarý belirmeye baþlamýþ aydýnlanýyordu çevre.Papak köyüne geldiðinde bir sigara almak için bakkalýn önüne sürmüþtü arabayý.Bakkal henüz yeni açmýþ dükkaný düzenleme yapýyor.Bu kiþi Azeri asýllý bir lise arkadaþýydý.Sabahýn bu erken vaktinde Kürþatý görünce þaþýrmýþ..Hal hatýr sohbetinden sonra ne aradýðýný bu vakitte sormuþtu...Kürþatýn sýradýþý biri olduðunu biliyordu Cabir de yine de merak etmiþti bu vakitte karþýsýnda gördüðü arkadaþýný...

-Ne diyim ki Cabir þimdi mezardan geliyorum desem inanmazsýn...Cabirin yüzünde bir gülümseme belirmiþ ve,
-Olum sen öbür dünyadan geliyorum desen inanýrým...
Cabir gerçekten Kürþatýn ne farklý bir kimlik olduðunu biliyordu.Þaka yollu Azarbaycana gidelim demiþti de aniden kendilerini Krabaðda bulmuþlardý o karanlýk günlerde.Öyle bir macaeracý kiþilikti Kürþat...Kaç kez düþmanla boðaz boðaza gelmiþlerse kaç kez ölümle dans etmiþlerse hepsinde Kürþat yanýbaþýndaydý...Sandalyeyi çekti Kürþatýn altýna...
-Anlat hele gardaþým ,senin baþýnda bir hal var .Bu vakitte ne rarsýn buralarda...Kürþat yaþadýklarýný ve yaþamakta olduklarýný en ince ayrýntýsýna kadar anlatmýþ da iyi mi yapmýþ kötü mü bilmiyordu.Cabirin aðzý açýk kalmýþtý bu duyduklarýna...Kürþatý her yönüyle tanýyordu,tanýdýðýný sanýyordu en azýndan da böyle uçuk bir þeyi yaþadýðýný sanmasý tuhafýna gitmiþti ...