Yangýnýn ortasýnda felaket içindeyim;

Dillerim mayhoþ olmuþ, sevdayý süzemiyor.

Güllerin baðlarýnda melanet içindeyim;

Bülbülüm sükût etmiþ, muradý sezemiyor.

Titreyen gözlerime yalan perdesi indi,

Gecenin yýldýzlarý kor yaþlarýyla söndü,

Etrafýmda þeytanlar cirit atarak döndü,

Yaralý olan kalbim, nefsimi büzemiyor.

Lokman Hekim gelmiyor, cefa yüklü hastayým,

Aþk kadehi yerine zehir dolu tastayým,

Huzur bana yetiþmez, hemen her gün yastayým,

Mehtabým hislerime nurlarý dizemiyor.

Yüreðim kan aðlýyor Sultan’ýn öncesinde,

Ellerim iplik iplik yangýnýn hecesinde,

Saadetim titremez rindanlar gecesinde,

Kasideler gönlümüm hevesle çizemiyor.

Baðrý yanýk Pervane þimdi oluyor yetim,

Aþkýn ýzdýrabýndan soluyor mevsim mevsim,

Her an kor ateþiyle aðlarken sicim sicim,

Hüsraným baðlarýmý bir türlü çözemiyor.