Ağıt 2,,ömerin Sevdası
Bu nasıl bir acıdır bu nasıl sevda Yarab
Ağlıyor bak bir ana hali ise pek harap
Yaşasaydı evladı olmaz mıydı hiç turap
Yerine geçtim bir an işte o anda bittim.
............................................................
Bir evin bir oğluydu yakışıklı kerata
Sanki nazarlık gibi yüzünde ki gözleri
Aşkı emsâl olurdu dağı delen Ferhat'a
Küllenmek bilmiyordu içinde ki közleri.
İlk aşkıydı bu onun delicesine sevdi
Kaş altında dizilen kirpiğine vuruldu
Gökte yıldıza bile sevdalısını övdü
Karşılık gördü aşkı yüreğine kuruldu.
Delikanlıydı hani kıpır kıpırdı kanı
Her gece ayrı arı düş kurmaktan yoruldu
Sevdiğine sarılmak istiyordu ya canı
Coşkun ırmak olsa da vuslat için duruldu.
Birbirine bağladı bitmeyen geceleri
Ala uykuda bile sevdiğine sarıldı
Uyandı uykusundan buz tuttu yüceleri
Yâr diye sarıldığı yastığına darıldı.
Vuslat diyordu artık vuslat bizim olmalı
Köyün büyüklerine bir bir akıl soruldu
Sevdalının anası artık dünür gelmeli
Söz birliği ettiler son karara varıldı.
2. bölüm sonu
(
Ağıt 2,,ömerin Sevdası başlıklı yazı
S.SAMYELİ tarafından
19.08.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
