İnsan
İNSAN
Genel anlamda zordur yaşamak .Her dokunuş dünyanın keşfidir parmak uçlarında...Yok olmak var olmak da farklı değildir yaşamın içinde.Ellerimizi uzatıp dokundukça nesnenin soğukluğuna farkı yaşarız keşfetmenin yanında .Her fark bir elmas katar hazinemize biz değerini bilmesek de .Her yaşanmışlık yine bir mucizedir bilmediğimiz her şeyiyle.
Aklımız alamaz yokken onun düşüncesini ama elimizde olunca kıymetsiz sanırız o değeri.İsim vermek zor ama her ne denirse o tatminsizliğe, ben inanmıyorum daha güzel şeyler var hayatta ve inanmıyorum mutluluğun dış kaynaklı olduğuna. Çoğu insan kendince hayaller kura. Kusursuzluğu düşler. Her nedense daha içinde bulunduğumuz ailemizin, arkadaşlarımızın, çevremizin sırrını bile çözememişken başlar kendine bahane uydurmaya. Bir tatlıyı yerken iyice çiğnemedikçe tadına varamayız.
Bir dersi iyi çalışmadıkça başarılı olup sorularını çözemeyiz. İnsanda böyledir siz ona yaklaşmadıkça derdini sevincini paylaşmadıkça sırrını çözemezsiniz. Her nesnenin olduğu gibi insanında sırları vardır. Her sır kendi içinde biz insanların hayal dahi edemeyeceği mucizelerdir. Kendi küçük düşüncelerimizi marifet sanıp, insanları hor görüp, küçümseyenler; sırın mucizesini bilmeyen, birer mucize olduklarını, önce kendilerini çözmeleri gerektiğini unutmasınlar. Yine unutmasınlar kendini bilmeyen eli bilemez kendini sevmeyen başkasını sevemez.Hep merak ederim insanın içindeki tatminsizlik nedendir.
Çevremde bu konuda doyuma ulaşan yok, hep bir şeylerin peşinde insanlar sürekli daha daha fazlası diyorlar. Ben biliyorum sanki haddimi ama yinede irdeliyorum. Hep bana demiyorum niye neden soruyorum. Belki hep bir tarafımız eksik kalmış bu yüzden. Bekli de iş olsun birilerine hava olsun ama değil .
Bir zengin, bir bilim insanı, bir sanatçı, bir devlet adamı, bir memur bakın hep bir üst sınıfa yükselmek hevesi içindedir. Mükemmellik mi, mevki mi yoksa paramı amaç? Sorarsanız her birinin cevabı yine farklı olabilir. Kimi hizmet, kimi insan sevgisi, kimi bilmem ne ama sanmıyorum dostlar . Art niyet de aramıyorum ama çok korkuyorum insanın tanrı olma isteğinden.İnanın her ne düşünceyi kendine kılıf uydursa da korkuyorum insan fikrinden.
Biz cennetten atılan bir varlığız biz yaptığımız hataları tekrarlayan canlıyız. Bize verilen bu dünya bizim ikinci cennetimiz ama sonumuz aynı olacak gibi görünüyor. Unutmayın bu dünyada bir gün bizi kabul etmeye bilir.Ya da bizim gibi bir topluluğu taşıyamayıp iflas edebilir. Belirtileri de gayet açık küresel ısınma, kaynakların tükenmesi, tabiatın düzeni tüm diğer olumsuzluklar. Dostlar cennetten kovulunca önümüze dünya konuldu, ya dünyadan kovulursak alternatifimiz var mı? Şu an için yok ya da siz yenisini bulana kadar…
AHMET ALTUN
(
İnsan başlıklı yazı
ahmet-altun tarafından
26.06.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
